Τα παιδιά της ήταν επίσης ο καταλύτης για τον σημερινό της στόχο. Ο Drummond λέει ότι ένα από τα αγαπημένα βιβλία των παιδιών του είναι το Guinness Book of World Records και η αγάπη τους για το βιβλίο ώθησε τον Drummond να αστειευτεί με τον προπονητή του ότι θα έκανε κάποιο είδος παγκόσμιου ρεκόρ για να τους εντυπωσιάσει. Ο προπονητής του το πήρε σοβαρά και πρότεινε το Second Seven Peaks. Ο Ντράμοντ συμφώνησε.
Το πρώτο του από τα Επτά δευτερόλεπτα ήταν το Ojos del Salado, το οποίο συνορεύει με την Αργεντινή και τη Χιλή. Το ταξίδι του τον Δεκέμβριο του 2020 τον οδήγησε από το διεθνές αεροδρόμιο Salt Lake City στο Περού, στη Λίμα και, τέλος, στο Copiapo της Χιλής. Αφού διέσχισε την έρημο για έξι ώρες, έφτασε στους πρόποδες του βουνού. Μετά από αρκετές ημέρες πεζοπορίας εγκλιματισμού, αυτός και το κόμμα του έφτασαν στη σύνοδο κορυφής.
Επειτα νότες κορυφής, ο Drummond ανοίγει για τις προκλήσεις. «Μηχανικά ήταν πολύ πιο δύσκολο από ό,τι περίμενα… Υπήρχαν δύο στιγμές που σκέφτηκα ότι ίσως έπρεπε να επιστρέψω μια άλλη φορά, η σκέψη ειλικρινά αναγκαζόταν να κάνω άλλη δουλειά στην πύρινη κόλαση. Ήταν ένας δύσκολος διανοητικός χώρος να κατοικηθείς όταν μπήκε η σκέψη».
Λίγους μήνες αργότερα, την Αφρική ακολούθησε το όρος Κένυα στην Κένυα. Η ανάβαση απαιτούσε εκτεταμένο εξοπλισμό και για να φτάσετε στην κορυφή απαιτούσε να περάσετε από εκείνες που ήταν γνωστές ως Πύλες Ομίχλης, κάτι που έκανε δύσκολη τη χρήση τσεκούρια πάγου και κραμπόν σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας. Ήταν πιο δύσκολο να επιστρέψεις κάτω από τον μαύρο νυχτερινό ουρανό με μόνο φακούς για να φωτίσεις την κατάβαση.
Για την επόμενη ανάβαση του, ο Ντράμοντ έβαλε το βλέμμα του στο K2. Οι σημειώσεις της κορυφής του περιγράφουν λεπτομερώς το περίπλοκο ταξίδι που ξεκίνησε στις 2 Ιουλίου στη Γιούτα και τελείωσε με τη συμφιλίωση του με το βουνό στις 26 Ιουλίου. Μια σειρά αποτυχιών, καθυστερήσεων που σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες, ζητήματα υγείας της ομάδας και πολλά άλλα ταλαιπώρησαν το ταξίδι.
Λίγες μέρες πριν η ομάδα αποφασίσει να εγκαταλείψει τη σύνοδο κορυφής, ο Ντράμοντ έγραψε: «Υπάρχει λίγο χαμηλό πνεύμα γύρω από την κατασκήνωση βάσης και χαμηλότερο κλίμα όσον αφορά το τι είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν οι άνθρωποι… Ο αριθμός των ανθρώπων εδώ που Θέλω να επιχειρήσω ξανά η σύνοδος κορυφής έχει μειωθεί στο μισό και θα ακολουθήσουν κι άλλα. Υπάρχουν μεγάλες αεροπορικές καθυστερήσεις».
Ο Ντράμοντ θα ανέβει στο Γκόρα Ντούχ-Τάου και στο όρος το 2021 πριν κατακτήσει τελικά το Κ2 τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους. Ο Tyree θα ανέβαινε στην κορυφή. Τον Νοέμβριο έκανε πεζοπορία στο Σουμάντρι και τώρα έχει απομείνει μόνο το όρος Logan και το όρος Townsend.
Όπως επισημαίνει ο Drummond, το ταξίδι του ήταν μεγαλύτερο από αυτό. Αυτό που ξεκίνησε ως αναρρίχηση στο Έβερεστ για να το μοιραστεί με τα παιδιά και τους συμμαθητές του μετατράπηκε σε μια αναζήτηση ρεκόρ που ακολουθήθηκε από χιλιάδες οπαδούς των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Μερικοί θεατές αναρωτιούνται πώς η μητέρα επτά παιδιών που εργάζεται στο Park City -η οποία επίσης διευθύνει μια εταιρεία χρηματοοικονομικών υπηρεσιών στο Μίσιγκαν- μπορεί να στριμώξει σε αυτές τις μνημειώδεις αναρριχήσεις. Λέει ότι το να είναι εξαιρετικά οργανωμένη τη βοηθά να διαχειριστεί το καθημερινό χάος της δουλειάς, των παιδιών, του σχολείου, των πρακτικών και των εκδηλώσεων.
Όσο για την προετοιμασία, ο Drummond γυμνάζεται περίπου πέντε ημέρες την εβδομάδα. Το ανακατεύει με τα πάντα, από προπόνηση ενδυνάμωσης μέχρι πεζοπορία στον Όλυμπο και τον Τυμπάνογο. Είναι γνωστός ακόμη και για το ότι «πηγαίνει κάθετα» στο περιθώριο των αγώνων ποδοσφαίρου των παιδιών του, κάνοντας ένα βήμα 12 ιντσών. «Είμαι μια μαμά που ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες», αστειεύεται ο Ντράμοντ.
Απαντώντας πώς θα μπορούσε κανείς να σκαρφαλώσει στην κορυφή Seven Second Peak, ο Drummond πιστώνει την καριέρα του στις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες. «Νομίζω ότι το να μάθεις να αποταμιεύεις σε νεαρή ηλικία σου δίνει οικονομικούς πόρους χρόνια αργότερα», είπε. «Είχα επίσης ανθρώπους που ήταν ενθουσιασμένοι με την αποστολή, με την ενδυνάμωση άλλων γυναικών, έτσι έκαναν προσωπικές δωρεές για να συνεχίσουν το έργο».
Για τον Drummond, δεν είναι μόνο η συγκίνηση της ανάβασης και τα διδάγματα που τον κρατούν, αλλά οι σχέσεις που έχει δημιουργήσει στην πορεία. Για παράδειγμα, όταν σκαρφάλωσε στην Άμα Ντάμπλαμα, ένας οπαδός από το Οχάιο είπε ότι πάντα ήθελε να σκαρφαλώσει σε αυτήν την κορυφή, αλλά ενώ πάλευε με τον καρκίνο, ήταν χαρούμενος που τουλάχιστον το ζούσε μέσω του Ντράμοντ.
«Του κουβαλούσα σημαίες προσευχής στο βουνό, τις κατέβασα και του τις έστειλα», λέει ο Ντράμοντ. «Πέθανε τρεις μήνες αργότερα. Ο σύζυγός της άπλωσε το χέρι για να μου πει ότι κρατούσε τις σημαίες προσευχής στο δωμάτιο του νοσοκομείου και ήθελε να ταφεί μαζί τους. Είμαι εδώ για όλο το μίσος που βλέπετε στα κοινωνικά δίκτυα, για αυτό το ένα άτομο, όποιο κι αν είναι αυτό».
Στη συνέχεια, ο Drummond δημιουργεί ένα πρόγραμμα γυμναστικής για να δημιουργήσει μια κοινότητα «κάθετων αθλητών», όπου οι άνθρωποι μπορούν να αποκομίσουν τα οφέλη της αναρρίχησης σκαλοπατιών, της αναρρίχησης σκαλοπατιών και του περπατήματος. τουλάχιστον 40 ημέρες. Γράφει επίσης ένα βιβλίο, το οποίο πιστεύουμε ότι θα έχει κάποια σχέση με το να ξεπεράσει τα μεγάλα εμπόδια της ζωής.